Voor Benjamin Marques
wij wandelen doorheen het licht
dat van de vijver kaatst
niet voor het eerst niet voor het laatst
verbaast gij mij met samenhang
die al meteen met vogelzang
zijn tanden in het zonlicht zet
de dag die voor het eerst weer lengt
brengt het vage gras tot leven
als een oude vriend die even
hoop zaait in ons geweten