dit hoofd heeft zijn verhaal gemaakt
op zoek naar lege uren
het heeft van meet af aan het recht
om over de avonden uit te turen
waarin de trams als broodautomaten
door hun spoorwegbeddingen schuren


maar toch voelt het zich vaak alleen
omdat het zich aan vrije pijn
of koele somberte laat binden
in het algemeen


een randstad aan de zelfkant
aan dovemansoren verloren
is in staat zichzelf te verslinden
en is al van zichzelf bang
wanneer het ietwat harder waait
door een donkere gang
 
dit hoofd bleef al te lang
van gewicht vervreemd
geef het een hartenkamer
een huis een ziel en een geest


leen het alstublieft een blik
tot achter zijn argwanende muren
zodat het later op de dag
kan aaien wat het zag
alleen zo
kan het met zijdezachte wimpers
niets aanrichten
maar slechts geluk stichten
met een glimlach