Nuance

Geef me van de tegenslag het net met al zijn mazen
Zodat ik als een vrije vis mijzelf kan verbazen hieruit te zijn geraakt
Zonder zichtbare schade
Geef me van de tegenstand op zijn minst de genade
Of nog liever de taak
Om het minimum te smaken dat mijn geest in leven houdt
Want zonder te veel vaart te maken sta ik voor de deur
Die maar open is te krijgen als dat juist gebeurt
Stel me dan de vraag:
Als de kier de wind doorlaat door zo door haar heen te waaien
Moet er toch een uitweg zijn die niet bitter hoeft te smaken
Zorg dat het me langzaam daagt zonder dat ik ooit vergeet
Dat pech de sleutel in het slot is die de weg vrijmaakt naar elke nieuwe nuance
Geef me dan maar zo’n probleem waarbij een deur mij tegenstaat
Totdat ik eindelijk begrijp dat zij anders opengaat dan hoe ik had voorzien
Laat een soortgelijk obstakel mij de weg maar vragen
Zonder dat er antwoord komt
De  vluchtroute bepaalt hoe ik mijn kans kan wagen
En hoe ik beter word
Zij kan de wrevel uit mij vagen
Tot mijn boosheid milder is en alles past binnen die zin
Dat tegenin de regel de uitzondering vermeerdert
Tot een nieuw begin