Laden...
Foto: Griet Troch
wij zijn niet anders
dan de wilde meeuwen
die vechten en krijsen
en vechten sinds eeuwen
al dalend en stijgenden niets begrijpend
van de aarde niet
en niet van de hemel
Sim Van der Auwera
Er bestaan drie soorten van houtbewerking zei mijn docent Daan Pleumeekers, altijd. Je hebt de beeldhouwers (de dichters) de meubelmakers (de schrijvers van romans en novelles) en de bekisters (de scriptschrijvers en scenaristen).
Nu wil het toeval dat mijn familie langs vaders kant sinds generaties sterk in de houtnijverheid was vertegenwoordigd. Het begon bij houthakkers in Bolsward (Friesland) dan houtzagerijen die onderdelen voor sluizen maakten, meubelmakers, een beeldhouwer, een decorbouwer, standenbouwer en schrijnwerker en zelf maakte ik de cirkel rond als bosarbeider waardoor ik deze redenering goed kan volgen. Een dichter gaat vergezeld van het beeld dat hij voor zich heeft maar hij moet er wel de juiste vorm aan kunnen geven waardoor het niet omvalt. Mijn oma, Sim Van der Auwera die zelf literator en dichteres was liet me weten dat een gedicht schrijven zo moeilijk is als een huis bouwen. Het is een soort van architectuur van de taal. Dat een schrijver zoals een meubelmaker er moet op letten dat zijn structuur niet instort is een kwestie van pen en gat-verbindingen. Hoe blijft mijn draagvlak overeind. Hoe behoud ik mijn structuur zonder dat die bij het volgende hoofdstuk alweer inzakt. Dat de scenarist of scriptschrijver de bekister is en het beton de interpretatie van de acteur. Leg de bekisting of het script weg en het wordt weer papier.
Kotegeishi
Kotegeishi beschrijft het verhaal van de jonge twintiger Mymer Yzants op de vooravond van zijn eerste psychose.
We ontmoeten hem voor het eerst op het jaarlijkse Driekoningenfeest van zijn vaders clan in het grootouderlijke huis waar zich alle Yzantsen met hun aanverwanten rond het buffet verzameld hebben.
Groeipijn voor vader en dochter
ik kijk haar aan en staar mij blind
op wat ik van mijn dochter vind
een schemering van zachte pijn
benadert mij onaangenaam
de glijtoon van het strijkkwintet
bestrijkt de traan die in mij woont
meester Schubert houdt de maat
waarmee mijn wereld snikken gaat
Halte Teheran
Halte Teheran
‘Om de ketel van de gastvrijheid aan de kook te brengen, moet je bereid zijn desnoods je meubelen op te stoken.’
levenswijsheid uit Perzië
Halte Teheran; eerst mogelijke scenario:
Soms gebeurt het dat je je kan verheugen op een gezellige avond. Dat een vriend zo vriendelijk is je toe te staan op zijn verjaardag of toch minstens te gedogen. Ik ben dan ook dolblij en dankbaar dat ik vanavond naar Sint Jans Waver kan omdat ik mezelf heb uitgenodigd op de verjaardag van mijn kameraad, die voor het gemak naar de naam Jens, luistert.
Christophorus - voor Lars
mager kwam je op de aarde
als een wezentje van warme rek lag je ingebakerd
verdwalend in kraakzindelijk wit
vernamen wij nog niets wat duidde
op excentrieke medische verhalen
schaalmodellen van diagnostiek
legden ons toen nog geen strobreed in de weg
Daidalos - voor mijn vader
onder uw kruin van het vele leven nooit aan u voorbijgegaan
vertakten zich de gouden archieven van een onmetelijk bestaan
dit labyrinth had honderd zalen boven schatkamers verheven
ondergronds en binnenshoofds wist gij om het even wat
wij konden alles vragen
Voor Nathan
in het proefschrift van de dagen steekt de herfst zijn lichten aan
u kijkt doorheen het raam van een oud kasteel
waaruit gravinnen schouwden op een tuin met personeel
met vast een kat of vijf op schoot en een stalmeid te veel
met waaiers glas in lood en ficussen bij oud behang
dat lang alweer vervangen werd vanwege de brandveiligheid
Een kat op de terugweg
Moet je horen. Dit verhaal begint als een mop. Een psychoot en een dwangneuroot delen het gesprek achter het dashboard van een Golf GTI. Of liever gezegd… Nee. Ik moet eerder beginnen. Ergens op zo een typische oktoberdag waarbij het blad aan de bomen hangt te verkleuren. Zo een dag waarop de zon niet goed weet hoe te schijnen.
Een moeder in het groene woud - Voor Lief Meulepas
De haan met zijn gouden veren, de kippen bij de waterput. Varens, margrieten, haagbeuk, de eiken naast het weiland, het sterrenmos dat op de stenen klom, hondsdraf, olm en berenklauw, de meidoorn in bloei; de koperen beuken in herfstrouw. Boterhammen onder het afdak met hoeveboter en kaas. Een clan verenigd aan de houten tuintafel.
Laatste wens
De dag dat ik zal gaan, mijn geest en ziel zijn fles ontvlucht
Wanneer iets met een laatste zucht ver bij lief en leven, bij jou en kind en vriend vandaan
Mijn leven op zijn eindmeet schaalt, op zijn laatste leed en in zijn laatste klucht
Wil je me dan beloven dat je naar de bomen kijkt en ook eens naar de lucht
